Piotr Podstawski urodził się 27 czerwca 1842 r. w Kołodziejówce. Wcześnie osierocony, zdobył wykształcenie w Szkole Kadetów w Krakowie. Później uczył się w Akademii Wojskowej Theresianum w Wiener Nuastadt. Elitarną podchorążówkę „Leopoldinum” ukończył z trzecią lokatą. Młodość i wiek średni poświęcił Piotr Podstawski karierze wojskowej. Jako podporucznik służył w austriackim pułku piechoty stacjonującym w Koszycach. Następnie został odkomenderowany do sztabu elitarnego regimentu kirasjerów w Wiedniu. W późniejszym czasie młody żołnierz podjął roczne studia w Akademii Sztabu Generalnego. Kolejnym rozdziałem życia Piotra Podstawskiego była nauka w dwuletniej Szkole Dyplomatycznej. Pozwoliło mu to podjąć roczną pracę w ataszacie w Monte Negro (Czarnogóra), pracę w charakterze zastępcy attache militaire w Serbii oraz w Królestwie Belgii. W latach 1890-1895 spełniał obowiązki attache militaire w Turcji. Kolejne lata życia były związane z Wiedniem.

Po przejściu na emeryturę Piotr Podstawski osiadł w Sokołowie. Jako wdowiec spożytkował siły, swój czas i kontakty w Wiedniu dla korzyści Sokołowa i jego społeczeństwa. Na przełomie wieków XIX i XX pełnił funkcję burmistrza miasteczka. Na tym stanowisku podjął wiele działań mających na celu zapobieżenie epidemiom, poprawę warunków zdrowotnych sokołowian oraz podniesienie poziomu kulturalnego ich życia. W czasie swego urzędowania wydał mnóstwo szczegółowych przepisów sanitarnych i społecznych. Nie mniej ważne było to, że doprowadził do zakończenia niemalże stuletni spór miasta z dominium dotyczący serwitutów leśnych i użytkowania ratusza. Był również autorem wielu inicjatyw. Wiosną 1903 roku utworzył Fundusz imienia Piotra Podstawskiego. Złożył na niego 15.000 koron, a odsetki od tej sumy przeznaczył na stałe wynagrodzenie miesięczne dla dwóch pielęgniarek opiekujących się chorymi katolikami i Żydami. Zainicjował i doprowadził do finału budowę domu ludowego z salą teatralną.

Po wielkim pożarze Sokołowa dnia 25 lipca 1904 r. Piotr Podstawski został powołany na stanowisko komisarza rządowego. Powierzono mu zadanie odbudowy miasta. Doprowadził do realizacji plan regulacji ulic, nakazał ich naprostowanie i poszerzenie. Na wniosek Piotra Podstawskiego założono w Sokołowie w 1905 roku Kasę Stefczyka. W uznaniu jego zasług Rada Miejska w Sokołowie nadała mu honorowe obywatelstwo miasta.

Piotr Podstawski zmarł po dłuższej chorobie w dniu 17 maja 1907 r. Przeżył 65 lat. Cały swój majątek zapisał w testamencie na rzecz miasta Sokołowa. Jego pogrzeb był wielką manifestacją publiczną. Podpułkownik został pochowany na cmentarzu parafialnym w Sokołowie. Wyrazem pamięci i szacunku do zmarłego było nazwanie jego nazwiskiem jednej z miejscowych ulic, wiodącej od zachodniej pierzei Rynku. Stosowną uchwałę władze miejskie podjęły w okresie międzywojennym.