Ks. Szczepan Szydelski (do 1904 roku Szczepan Koziarz) urodził się 25 grudnia 1872 r. w Sokołowie. Był absolwentem I Gimnazjum w Rzeszowie (1884-1892) i Seminarium Duchownego we Lwowie (1892-1896). Święcenia kapłańskie otrzymał 19 lipca 1896 r. we Lwowie. Pracował jako wikariusz w Buczaczu (od 1896 roku) oraz parafiach lwowskich: Św. Marcina (od 1901 roku), Św. Antoniego (od 1902 roku) i katedralnej (od 1904 roku), katecheta etatowy w I Szkole Realnej we Lwowie (od 1906 roku) i profesor (od 1909 roku). W 1905 roku obronił doktorat na Wydziale Teologicznym UJ na podstawie pracy Z walki o nadprzyrodzony charakter Biblii, w 1911 roku uzyskał habilitację z apologetyki na Wydziale Teologicznym we Lwowie. W latach 1911-1939 był wykładowcą teologii fundamentalnej i historii religii na Uniwersytecie Lwowskim, od 1912 roku profesorem nadzwyczajnym, od 1919 roku profesorem zwyczajnym. W latach 1919-1922 był prodziekanem i dziekanem Wydziału Teologii Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, a w latach 1930-1931 delegatem Wydziału do senatu akademickiego.
Sokołowianin zasłynął jako działacz i animator społeczny. W Buczaczu założył Bractwo Szkaplerzne, Towarzystwo Św. Wincentego á Paulo, Chrześcijańskie Stowarzyszenie Młodych Rzemieślników, zorganizował sklep Kółka Rolniczego i Katolicką Kuchnię Ludową. Od roku 1931 należał do Komitetu Obywatelskiej Pomocy Bezrobotny, a od roku 1935 do lwowskiego Funduszu Pracy. Był członkiem Towarzystwa Nauczania Szkół Wyższych i Związku Katechetów we Lwowie oraz licznych towarzystw społecznych i naukowych. W latach 1933-1939 wydawał dwutygodnik lwowski „Katolicki Głos Pracy”, był też korespondentem „Gazety Kościelnej”.
Kapłan należał do Stronnictwa Katolicko-Narodowego, następnie Chrześcijańskiej Demokracji, a później Zjednoczenia Chrześcijańsko-Społecznego. W latach 1911-1939 był radnym miasta Lwowa i członkiem Lwowskiej Rady Szkolnej. Od 1927 roku należał do Zarządu Związku Miast Polskich, a od roku 1931 do Związku Miast Małopolskich. W latach 1930-1935 piastował mandal posła na Sejm RP z listy BBWR; wygłosił 29 przemówień, był członkiem 8 komisji, pośredniczył miedzy Sejmem a Episkopatem Polski. Ks. Szczepan Szydelski był organizatorem polskiego ruchu teologicznego. Współzałożył Polskie Towarzystwo Teologiczne we Lwowie, do roku 1939 był prezesem koła lwowskiego, a w latach 1927-1939 prezesem całego Towarzystwa.
W okresie II wojny światowej kapłan przebywał w Sokołowie; zajął się tu opuszczonym kościołem pw. Ducha Świętego, był przewodniczącym Komitetu Mieszczańskiego. Zainicjował założenie w miasteczku w 1944 ochronki i placówki Sióstr Służebniczek NMP. Działał jako nauczyciel tajnego nauczania. W 1944 roku był współzałożycielem miejscowego liceum, a w latach 1944-1946 nauczycielem języka łacińskiego. W roku 1946 otrzymał Honorowe Obywatelstwo Miasta Sokołowa. Od września tegoż roku pracował jako wykładowca Seminarium Duchownego w Kalwarii Zebrzydowskiej jako profesor UJ. W latach 1950-1960 był wykładowcą apologetyki, historii religii i patrologii w Seminarium Duchownym Śląska Opolskiego w Nysie. W dniu 4 lutego 1956 r. został odznaczony prałaturą papieską. Zmarł 28 listopada 1967 r. w Nysie.
Kapłan był autorem licznych pozycji naukowych, opracowań, recenzji i artykułów publicystycznych. Najważniejsze prace: Cech garncarski w Sokołowie (Lwów 1899); Z walki o nadprzyrodzony charakter Biblii (Lwów 1904); Dzieje biblijne Starego Zakonu (Lwów 1908); Archidiecezja lwowska na synodzie w roku 1641 (Lwów 1910); Dzieje biblijne Nowego Przymierza (Lwów 1910); Konstanty Zieliński arcybiskup lwowski (Kraków 1910); Arcybiskup Sierakowski i szkoły parafialne w archid. lwowskiej (Lwów 1911); Początki chrześcijaństwa. Studium (Warszawa 1911), Studia nad początkami religii (Lwów 1916), Historia religii a religia objawiona (Lwów 1916), Prolegomena in sacramtheologiam t. 1-2 (Leopoli 1920-1921), Dzieje Objawienia Bożego w Nowym Testamencie cz. 1-2 (Lwów 1923-1924), Dzieje Objawienia Bożego w Starym Testamencie (Lwów-Warszawa 1923), Idea odrodzenia w mysteriach hellenistycznych a u św. Pawła (Poznań 1930), Eschatologia irańska a biblijna (Lwów 1938).