Ulica Szewska jest niewielką uliczką odchodzącą od ulicy Garncarskiej. Jej nazwa nawiązywać ma do innej, obok garncarstwa, prężnej dziedziny rzemiosła, jakie istniało w dawnym Sokołowie. W dniu 5 listopada 1585 roku w swym pałacu w Łące Krzysztof Kostka podpisał statut dla istniejącego już wcześniej cechu szewskiego. W późniejszych czasie nastąpił znaczny wzrost liczby szewców w miasteczku -24 w roku 1614 roku, 35 w roku 1687 i 64 w roku 1722. W 1775 roku liczba majstrów szewskich sięgnęła 79. W XVII i XVIII wieku popularny stał się przydomek dziedziców sokołowskich jako „Panów na stu szewcach”. Gdy w 1885 roku pojawiło się wielkie zamówienie dla szewców z galicyjskich miasteczek na dostawę butów dla armii austriackiej, szewcy sokołowscy przedstawili ofertę aż na 50 tysięcy sztuk obuwia, czyli więcej niż zaoferowali się wykonać szewcy z Rzeszowa, Tyczyna, Głogowa czy Rudnika. Rozwój przemysłu obuwniczego – jak na przykład powstanie słynnej firmy Bata – miał wpływ na zmniejszenie produkcji rzemieślniczej szewców sokołowskich i w wielu innych okolicznych miasteczkach.