A A A

Sokołów założony został na stosunkowo płaskim terenie zwanym Wysoczyzną, na południowym skraju Puszczy Sandomierskiej, na przecięciu lokalnych połączeń handlowych biegnących z północy na południe i ze wschodu na zachód. W czasach przedlokacyjnych funkcję głównego placu pełnił obszar, na którym wybudowano w późniejszym czasie kościół parafialny.

Nowo lokowane miasto rozplanowano na północ od istniejącej osady przedlokacyjnej. Pod względem topograficznym był to teren lepszy, położony na lekkim wzniesieniu i bez zróżnicowania wysokości.

Rynek sokołowski rozplanowany został w kształcie kwadratu o wymiarach około 150 na 150 metrów. Otaczało go pierwotnie około 70 działek, pośrodku ulokowany był zaś budynek ratusza, wzniesiony w kształcie kwadratu z wewnętrznym dziedzińcem. Wzdłuż wschodniej pierzei rynku przebiegał główny trakt handlowy, tj. szlak rzeszowsko-lubelski. Obecna zabudowa miasta ukształtowała się w większości po wielkim pożarze miasta, który w lipcu 1904 roku zniszczył niemal doszczętnie jego zabudowę.

W kolejnych latach wzniesiono większość obecnych kamieniczek otaczających sokołowski rynek. W 1907 roku ukończono również budowę budynku magistratu, ulokowanego w południowo-zachodnim narożu rynku. W 1933 roku pośrodku głównego placu w mieście wzniesiono Pomnik Wdzięczności za Odzyskaną Wolność. Do czasów II wojny światowej rynek pełnił funkcję placu targowego, na którym odbywały się targi i jarmarki. W okresie okupacji hitlerowskiej zmieniono jego przeznaczenie. Wytyczono wówczas rozchodzące się promieniście od pomnika alejki. W okresie powojennym skwer obsadzony został licznymi drzewami i krzewami, zamieniając się równocześnie w park miejski.