A A A

Pierwszy kościół parafialny pw. św. Jana Chrzciciela w Sokołowie wzniesiono z drewna przed rokiem 1579. Konsekrował go w roku 1595 abp Jan Dymitr Solikowski ze Lwowa. Była to bezwieżowa budowla na planie krzyża. W roku 1608 świątynię złupiły oddziały „Diabła Łańcuckiego”, a w roku 1657 spaliły wojska księcia siedmiogrodzkiego Jerzego Rakoczego. W latach 1670-1699 w tym samym miejscu wzniesiono z drzewa modrzewiowego kościół pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła, św. Jana Chrzciciela i św. Michała Archanioła. Świątynię konsekrował w roku 1699 bp Deodat Nersesowicz. Obiekt w roku 1728 przyozdobił polichromią ks. Angelus Piccinardi. Kościół był duży, trzynawowy, z sobotami i wieżyczką, posiadał siedem ołtarzy; stanowił perłę drewnianej architektury sakralnej. Spłonął doszczętnie podczas pożaru miasta w roku 1904.

W roku 1905 zawiązał się komitet budowy nowego kościoła parafialnego. Trzy lata później, staraniem ks. Franciszka Stankiewicza, rozpoczęto budowę nowego murowanego kościoła parafialnego. Projekt budowli w stylu neogotyckim opracował profesor architektury Politechniki Lwowskiej Jan Sas Zubrzycki. Kamień węgielny poświęcił 20 września 1908 r. ks. infuł. Jakub Federkiewicz z Przemyśla. W roku 1910 założono pierwsze dwa witraże w transepcie kościoła autorstwa Stefana Matejki (bratanka Jana Matejki). Po wybuchu I wojny światowej zaprzestano dalszych prac przy kościele postawionym już w stanie surowym. Przez pewien czas w świątyni funkcjonował szpital wojskowy. Użytkowanie niedokończonej budowli spowodowało jej duże zniszczenie. Świątynię poświęcił pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela 1 października 1916 r. dziekan leżajski ks. Tomasz Frankiewicz z Żołyni. Dokończenie budowy kościoła i jego wyposażenie było dziełem ks. Leona Szado. W roku 1918 kapłani pochodzący z parafii ufundowali pierwszy stały ołtarz w kaplicy Matki Bożej. Konsekracji kościoła dokonał 23 czerwca 1919 r. bp Karol Józef Fischer z Przemyśla. Jednocześnie konsekrowany został ołtarz główny.

W okresie międzywojennym trwało dalsze uzupełnianie wyposażenia świątyni. W roku 1925 ustawiono w świątyni organy muzyczne wyprodukowane w zakładzie Riegerów na Śląsku Cieszyńskim. Po dwóch latach nabyto neogotycką chrzcielnicę z masy mozaikowej, a po kolejnych trzech – na placu kościelnym stanęła murowana dzwonnica. W dniu 25 lipca 1944 r. wkraczające do Sokołowa wojska radzieckie ostrzelały wieżę kościelną, która spłonęła. Jesienią tegoż roku udało się pokryć wieżę tymczasowym dachem, ale ją samą musiano obniżyć o 10 m. Po dwóch latach zainstalowano na wieży czterotarczowy zegar. W roku 1958 miała miejsce budowa nowego hełmu wieży według projektu prof. Wiktora Zina.

W latach 1958-1962 wnętrze świątyni ozdobiła polichromia figuralno-ornamentalna wykonana pod kierunkiem prof. Adama Marczyńskiego z ASP w Krakowie. W latach 1959-1962 wzniesiono też kamienny ołtarz św. Józefa. W roku 1977 wymieniono poszycie dachu z dachówek na miedzianą blachę. Z okazji jubileuszu 400-lecia istnienia parafii sokołowskiej w roku 1988 w ścianę kościoła wmurowanych zostało kilka tablic pamiątkowych. Na początku lat 90. XX wieku w okna kościoła wprawiono kolejne witraże zaprojektowane przez Józefa Furdynę, a wykonane przez krakowską firmę Anny i Ireneusza Zarzyckich. W roku 2008 zaprowadzono instalację grzewczą, a rok później ułożono nową, granitową posadzkę. W roku 2010 zainstalowano nowy ołtarz soborowy. Na przełomie lat 2012/2013 wzniesiony został nowy ołtarz boczny poświęcony Matce Bożej Sokołowskiej.

Sokołowski kościół parafialny to budowla bazylikowa, trzynawowa z transeptem. Został wzniesiony w stylu neogotyckim z czerwonej palonej cegły na fundamentach z piaskowca. Posiada sklepienie gwiaździste, a w nawach bocznych, zakrystii i kaplicy krzyżowo-żebrowe; w krzyżu kościoła rozplanowano spłaszczoną kopułę. Dwuspadowe dachy są kryte blachą. Wieża zakończona jest żelaznym krzyżem z metalową banią. Portal jest bogato zdobiony elementami z piaskowca. Ściany opinają od zewnątrz wieloskokowe szkarpy. Do dekoracji należą też liczne maswerki w formie fryzu i płycizny. Budowla posiada zakrystię z przedsionkiem i skarbcem oraz kaplicę, a także duży przedsionek i cztery mniejsze kruchty. Wnętrze jest podzielone 12 filarami dźwigającymi sklepienie.